یکبار مصرف پزشکی راه های تنفسی Guedel Oropharyngeal انواع نوزاد 50 میلی متر

راه تنفسی دهانی گودل، که به عنوان راه تنفسی گودل یا لوله گودل نیز شناخته می شود، یک دستگاه پزشکی است که برای حفظ راه تنفسی باز در بیماران بی هوش یا آرام بخش استفاده می شود.معمولاً در هنگام استفاده از بی حسی استفاده می شود، احیا و در شرایط اضطراری.
راه های تنفسی گودل یک لوله پلاستیکی سخت با شکل خمیده است که در دهان بیمار قرار می گیرد و به دهان و دهن گسترش می یابد.برای جلوگیری از مسدود کردن راه های تنفسی توسط زبان طراحی شده است و عبور هوا و گاز را آسان می کنددستگاه دارای یک فلنج یا بلوک گاز در انتهای نزدیک است که به نگه داشتن آن کمک می کند و از قرار دادن آن در دهان بیمار جلوگیری می کند.

راه های تنفسی گودل در اندازه های مختلف برای گروه های سنی مختلف بیماران، از نوزادان تا بزرگسالان در دسترس است.اندازه مناسب بر اساس ویژگی های آناتومی بیمار انتخاب می شود، مثل فاصله از گوشه دهان تا زاویه فک.
برای وارد کردن یک دستگاه هواپیمایی گودل، سر بیمار در حالت خنثی قرار می گیرد و دهان باز می شود. دستگاه به آرامی وارد می شود و نوک منحنی آن به سمت سقف دهان قرار می گیرد.این به نگه داشتن زبان بیمار به جلو کمک می کند، جلوگیری از مسدود کردن راه های تنفسی و اجازه دادن به تهویه آسان تر.
مهم است که توجه داشته باشید که راه های تنفسی گودل از راه های تنفسی بیمار در برابر جذب مایعات یا مواد جامد محافظت نمی کند.نباید در بیماران مبتلا به رفلکس غنچه یا در شرایطی که بیمار در معرض خطر استفراغ است، استفاده شود.علاوه بر این، نظارت مناسب و ارزیابی مکرر راه های تنفسی بیمار هنگام استفاده از راه های تنفسی گودل برای اطمینان از اثربخشی و ایمنی بیمار ضروری است.
مانند همیشه، باید با متخصصان مراقبت های بهداشتی برای قرار دادن مناسب، اندازه گیری و استفاده از راه های هوایی گودل، مشورت شود.همچنین برای هر راهنمایی یا پروتکل خاص در محیط بالینی آنها.

چگونه از راه های تنفسی گودل استفاده کنیم؟
برای استفاده از یک راه هوایی گودل، این مراحل کلی را دنبال کنید:
اندازه مناسب را انتخاب کنید: اندازه راه هوایی گودل را بر اساس سن بیمار و ویژگی های آناتومیک انتخاب کنید.راه تنفسی باید به اندازه کافی طولانی باشد تا از گوشه دهان به زاویه فک برسد بدون اینکه خیلی عمیق وارد شود.
بیمار را آماده کنید: سر بیمار را در موقعیتی خنثی قرار دهید و محور های دهانی، حنجره ای و تنفسی را در یک خط قرار دهید.در صورت لزوم، دهان بیمار را با استفاده از یک فشار دهنده زبان یا تکنیک فشار فک باز کنید.
راه تنفسی را روان کنید: یک روان کننده مبتنی بر آب را به راه تنفسی گیدل اعمال کنید تا ورود صاف را تسهیل کنید.
راه تنفسی را وارد کنید: راه تنفسی گودل را با نوک خمیده به سمت بالا نگه دارید. راه تنفسی را در دهان وارد کنید و از منحنی طبیعی زبان پیروی کنید.راه های تنفسی را به آرامی در امتداد سقف دهان حرکت دهید تا به قسمت پشت گلو (اوروفارینکس) برسد.از زور دادن و یا ایجاد آسیب در طول قرار دادن اجتناب کنید.
مسیر تنفسی را چرخش دهید: هنگامی که مسیر تنفسی به طور کامل وارد شود، آن را به درجه 180 چرخش دهید تا نوک خم شده به سمت پایین باشد و بر روی دهانه نرم قرار گیرد.این به جلوگیری از مسدود کردن راه های تنفسی از زبان کمک می کند..
قرار دادن مناسب را تأیید کنید: اطمینان حاصل کنید که راه هوایی گودل بیش از حد عمیق یا به اندازه کافی عمیق قرار نگرفته است. فلنج یا مسدود کننده گاز راه هوایی باید درست خارج از لب بیمار قرار گیرد.و دندان های بیمار باید بین بلوک گاز و شاخه راه هوایی قرار گیرد.
راه تنفسی را محکم نگه دارید: در صورت لزوم، راه تنفسی گیدل را با استفاده از نوار پزشکی یا سایر روش های مناسب در جای خود نگه دارید. این کار به جلوگیری از جابجایی تصادفی کمک می کند.
مراقب بیمار باشید: به طور مداوم مسیر تنفسی، تنفس و اکسیژن دهی بیمار را بررسی کنید. به دنبال نشانه هایی از انسداد مسیر تنفسی یا عوارض آن باشید.
به یاد داشته باشید، استفاده از راه هوایی گودل باید توسط متخصصان مراقبت های بهداشتی آموزش دیده که با تکنیک های مدیریت راه هوایی آشنا هستند انجام شود.مهم است که دستورالعمل ها و پروتکل های خاص برای محیط بالینی خود را دنبال کنید..

موقعیت دادن راه های تنفسی دهانی

1. موقعیت بو کردن فقط در صورت عدم آسیب به ستون فقرات دهانه رحم.
2. حالت بیمار رو روی کشو قرار بده.
3. مسیرهای تنفسی بالایی را برای عبور بهینه هوا با قرار دادن بیمار در موقعیت صحیح بو کردن، هم تراز کنید. موقعیت مناسب بو کردن کانال شنوایی خارجی را با شکاف سینه هم تراز می کند.برای رسیدن به موقعیت بویاییممکن است لازم باشد که حوله های تاشو یا مواد دیگر را زیر سر، گردن یا شانه ها قرار دهید تا گردن بر روی بدن خم شود و سر بر روی گردن دراز شود.ممکن است برای بالا بردن کفش و گردن، حوله های چندگانه یا یک دستگاه رمپ تجاری مورد نیاز باشد.در کودکان، معمولاً پشت شانه ها برای قرار دادن ضخامت ضخامت نیاز به پوشاندن وجود دارد.

 
اگر احتمال آسیب به ستون فقرات دهانه رحم وجود داشته باشد:

• بیمار را به حالت دراز کشیده یا به شیب کمی روی نردبان قرار دهید.
• از حرکت گردن اجتناب کنید و فقط از مانور فشار فک یا بلند کردن چانه بدون شیب سر برای آسان کردن باز شدن راه هوایی بالا استفاده کنید.