لوله های Nasogastric (Ryles)

لوله نازوگاستریک:

لوله نازوگاستریک لوله ای با حفره باریک است که از طریق بینی به معده منتقل می شود.این ماده برای پشتیبانی کوتاه مدت یا میان مدت تغذیه ای و همچنین برای تنفس محتوای معده - به عنوان مثال ، برای رفع فشار انسداد روده - استفاده می شود.

در صورت نیاز به زهکشی از یک لوله سوراخ دار استفاده می شود.در غیر این صورت ، از یک لوله سوراخ ریز استفاده می شود.لوله های تغذیه ای با سوراخ ریز (اندازه گیری کمتر از 9) باعث ناراحتی کمتر و خطر ابتلا به رینیت ، فارنژیت یا فرسایش مری می شود.

استفاده از لوله بینی - معده تا شش هفته برای تغذیه روده ای مناسب است.لوله های تغذیه ای پلی یورتان یا سیلیکون تحت تأثیر اسید معده نیستند و بنابراین می توانند مدت زمان بیشتری در معده نسبت به لوله های PVC باقی بمانند ، که فقط تا دو هفته قابل استفاده است.برای تغذیه روده ای طولانی مدت ، استفاده از گاستروستومی آندوسکوپی از راه پوست (PEG) با بهبود بقا ، تحمل بهتر توسط بیمار و کاهش میزان آسپیراسیون همراه است.

تغذیه توسط لوله های بینی-معده:

• بولوس: از نظر جاذبه - بسیار ساده ، نیاز به حداقل تجهیزات اما خطر علائم گوارشی را افزایش می دهد.
• به طور متناوب: توسط نیروی جاذبه یا پمپ - زمان کافی برای تغذیه را می دهد اما خطر علائم دستگاه گوارش را افزایش می دهد.
• به طور مداوم: توسط سیستم پمپ - میزان علائم گوارشی را کاهش می دهد اما بیمار بیشتر اوقات به سیستم متصل است و این ممکن است تحرک را محدود کند.
• موقعیت نیمه خوابیده بیمار خطر تنفس مجاری هوایی را کاهش می دهد.
• با حداقل استفاده دقیق و استفاده از سیستم های بسته و نه باز ، می توان آلودگی خوراک ها را به حداقل رساند.

موارد منع مصرف:

• مسیر تغذیه بینی-معده برای همه بیماران ، از جمله بیماران دارای:
• خطر بالای آسپیراسیون.
• استاز معده.
• ریفلاکس معده- مری.
• تنگی دستگاه گوارش فوقانی.
• آسیب های بینی.
• شکستگی پایه جمجمه.

قرار دادن لوله بینی - معده:

• روش کار را توضیح دهید و رضایت بگیرید.
• یک سیگنال برای بیمار فراهم کنید تا عمل را متوقف کند.
• بیمار را در حالت نیمه عمودی بنشینید و سر را با بالش حمایت کنید و نه به عقب و نه به جلو متمایل باشد.
• سوراخ های بینی را از نظر تغییر شکل یا انسداد بررسی کنید تا بهترین طرف برای قرار دادن مشخص شود.
• لوله را از پل بینی تا لاله گوش و سپس به نقطه نیمه راه بین انتهای تحتانی جناغ و ناف اندازه بگیرید.
• طول اندازه گیری شده را با نشانگر علامت گذاری کنید یا فاصله را یادداشت کنید.
• 2-4 اینچ لوله را با روغن روان کنید (به عنوان مثال ، 2 X زایلوکائین).
• لوله را از طریق هر سوراخ بینی عبور داده و از حلق خارج کرده و به مری و سپس به معده منتقل کنید
• با بلعیدن بیمار ، به بیمار دستور دهید که لوله را ببلعد و آن را پیش ببرد (نوشیدن یک لیوان آب به شما کمک می کند).
• در صورت تحقق مقاومت ، لوله را به آرامی بچرخانید در حالی که به سمت پایین حرکت می کنید.اجبار نکن.
• اگر بیمار مضطرب شد ، شروع به نفس زدن یا سرفه ، سیانوز یا لوله در دهان پیچید ، فوراً آن را متوقف کنید و لوله را خارج کنید.
• لوله را تا رسیدن به مارک پیش ببرید.
• موقعیت لوله را بررسی کنید (به زیر مراجعه کنید).
• لوله را با نوار محکم کنید.

بررسی وضعیت لوله:

• تأیید موقعیت لوله در معده توسط یکی از موارد زیر ضروری است:
• تست PH آسپیرات: محل قرارگیری معده با PH کمتر از 4 نشان داده می شود ، اما اگر بیمار داروهای مهار کننده اسید دریافت کند ممکن است به PH 4-6 افزایش یابد.استفاده از کاغذ تورنمنت آبی برای بررسی میزان اسیدیته آسپیرات برای تشخیص سطح اسیدیته به اندازه کافی حساس نیست.
• اشعه ایکس: موقعیت را فقط در زمان انجام اشعه ایکس تأیید می کند.ممکن است تا زمان بازگشت بیمار به بخش ، این لوله حرکت کرده باشد.در صورت عدم وجود آزمایش آسپیرات مثبت ، که میزان خواندن pH بیش از 5/5 باشد ، یا در بیماری که بیهوش است یا روی دستگاه تنفس قرار دارد ، باید رادیوگرافی انجام شود تا موقعیت اولیه لوله بینی - معده تأیید شود.
• آزمایش قدیمی ورود مقدار کمی هوا به معده و بررسی وجود صدای حباب بر روی اپی گاسترو توصیه نمی شود ، زیرا غیر قابل اعتماد است و می تواند اطمینان کاذب ایجاد کند.

ایمن سازی و نظارت بر لوله:

• لوله های نازوگاستریک باید به طور ایمن در بینی چسبانده شوند تا از جابجایی جلوگیری شود.
• برای جلوگیری از تجمع خوراک و دارو منجر به انسداد باید این لوله را مرتباً شستشو دهید.
• باید موقعیت لوله را با ثبت طول لوله در محل خروج از سوراخ بینی ، بررسی منظم pH محلول تنفس ، بررسی نوارهای ثابت کننده بینی روزانه و بررسی علائم ناراحتی تنفسی یا برگشت فشار ، کنترل کرد.
• موقعیت لوله باید بررسی شود:
• در جایگذاری اولیه.
• حداقل یک بار در روز در هنگام تغذیه مداوم ، یا قبل از تجویز خوراک پس از استراحت یا در صورت تغذیه بولوس.
• قبل از تجویز دارو در صورت استفاده از لوله برای اهداف دیگر.
• پس از دوره های سرفه ، عقب زدن یا استفراغ.
• بعد از ساکشن حفره حلقی.
• در مواردی که سو of ظن در تغییر طول قسمت قابل مشاهده لوله وجود دارد.
• در جاهایی که ناراحتی یا ریفلاکس غذا به گلو وجود دارد.
• در صورت وجود علائم ناراحتی تنفسی.
• اگر بیمار از یک منطقه بالینی به منطقه دیگر منتقل شود.

داروها:

• بیشتر داروها مجاز به تجویز از طریق لوله بینی نیستند.
• برای مشاوره در مورد مناسب ترین آماده سازی برای تجویز از طریق لوله روده ای ، باید از داروساز مشاوره شود.