هپاتیت خود ایمنی

هپاتیت یک اصطلاح عمومی است که به معنای التهاب کبد است.در هپاتیت خودایمنی، سیستم ایمنی بدن به سلول های کبد حمله می کند که باعث التهاب کبد می شود.

علائم هپاتیت خود ایمنی

اکثر بیماران مبتلا به هپاتیت خودایمنی هیچ علامتی ندارند.این اختلال اغلب ابتدا از طریق نتایج غیرطبیعی تست عملکرد کبد که در آزمایش خون (مانند معاینه بیمه عمر) یافت می شود، شناسایی می شود.

برای بیماری شدیدتر، شایع ترین علامت خستگی است.برخی از افراد علائم هپاتیت مانند تب و یرقان (زردی پوست یا چشم یا ادرار تیره) را نیز دارند.علائم دیگر شامل خارش، بثورات پوستی، درد مفاصل، ناراحتی شکمی، عروق خونی غیر طبیعی در پوست، حالت تهوع و استفراغ و از دست دادن اشتها است.

در پیشرفته ترین شکل، هپاتیت خودایمنی می تواند به سیروز (اسکار کبد) تبدیل شود.

چه کسانی در معرض خطر هپاتیت خود ایمنی هستند؟

مشخص نیست که چرا هپاتیت خودایمنی ایجاد می شود.محققان گمان می کنند که برخی از افراد تمایل ژنتیکی را به ارث می برند که می تواند آنها را بیشتر در معرض ابتلا به آن قرار دهد.

گاهی اوقات، داروها یا عفونت ها می توانند باعث ایجاد بیماری شوند.بیماران مبتلا به هپاتیت خودایمنی ممکن است به سایر اختلالات خودایمنی مانند تیروئیدیت (التهاب تیروئید)، کولیت اولسراتیو (التهاب روده)، دیابت شیرین، ویتیلیگو (لکه های تغییر رنگ پوست)، لوپوس یا سندرم شوگرن (التهاب غده) مبتلا باشند. غدد بزاقی و اشکی).

دو نوع اصلی هپاتیت خود ایمنی وجود دارد:

• هپاتیت خودایمنی نوع 1 می تواند افراد را در هر سن یا جنسیتی تحت تاثیر قرار دهد.
• هپاتیت خودایمنی نوع 2 عمدتاً دختران و زنان جوان را تحت تأثیر قرار می دهد و کمتر شایع است.

تشخیص هپاتیت خودایمنی

هپاتیت خودایمنی از طریق آزمایش خون و بیوپسی کبد تشخیص داده می شود.در طول بیوپسی کبد، نمونه کوچکی از بافت کبد با سوزن برداشته می شود و زیر میکروسکوپ بررسی می شود.

چه زمانی به دنبال مشاوره پزشکی باشیم؟

در صورت بروز هر یک از علائم بالا، لطفاً برای تأیید تشخیص و مدیریت بیماری با یک متخصص کبد مشورت کنید.

درمان هپاتیت خود ایمنی (ارائه شده توسط NUH)

هپاتیت خودایمنی معمولاً ابتدا با گلوکوکورتیکوئید (مانند پردنیزون) درمان می شود.پردنیزولون در دوز بالا در طول درمان طولانی مدت می تواند منجر به افزایش وزن، کاهش استخوان، افزایش سطح گلوکز خون (به طور بالقوه منجر به دیابت)، افزایش خطر عفونت، آب مروارید، فشار خون بالا، و اختلال خلق و خو و خواب شود.

مدت زمان درمان هپاتیت خود ایمنی.

به عنوان یک قاعده کلی، درمان باید تا زمان بهبودی بیماری ادامه یابد.

بهبودی به عنوان فقدان علائم، سطح نرمال آزمایش خون کبد یا عدم وجود التهاب کبد تعریف می شود.

تقریباً 65 درصد و 80 درصد بیماران به ترتیب در عرض 18 ماه و 3 سال بهبود می یابند.حدود 50 درصد از بیماران ماه ها تا سال ها پس از قطع درمان در حالت بهبودی باقی می مانند یا فقط فعالیت بیماری خفیفی دارند.با این حال، بیمارانی که بیماری آنها عود می کند یا دوباره فعال می شود، ممکن است مجبور به شروع مجدد درمان شوند.

عود معمولاً در 15 تا 20 ماه اول پس از قطع درمان اتفاق می‌افتد و در کسانی که در نمونه‌برداری اولیه کبد سیروز دارند، بیشتر احتمال دارد.